DÜNÜ, DÜNE GÖM

“Her insan mutlu olamaz...
Çünkü; gereğinden fazla özler dünü,
Hak ettiğinden fazla düşünür yarını
Ve hiç hak etmediği kadar bilinçsizce yaşar bugünü...
 
Her insan mutlu olamaz...
Çünkü; gereğinden fazla özler hayatından çıkanları
Hak ettiğinden daha büyük umutla bekler hayatına girecekleri
Ve asla göremez yanı başındakileri…”

Bu günün köküdür dün, yarını besler bu gün

.Sanki gelmeyecekmiş gibi yarın, eser gürleriz göklere. Ne başın değer göğe, ne ayağın batar yere. Hiç ölmeyecekmiş gibi, kendimize veririz bir hava.

Gününü, gün etmektir, yaşamaktır amacımız; günü bedava. Bedava geldik dünyaya, bedava.

Dünü, düne gömmeden yaşarız, koklarız,  bir hava. Yaşamın gerçek değerlerini toz eder, serperiz rüzgara.

Dünü düne gömerken eller kalkar havaya. Dilekler tohum atar yarına. Tohum düşerse verimli toprağa, bire kırk verir kardeşlenir gelir dünyaya.

Kardeşin kardeşi boğmayı beğenmediği dünya, kayalıklar. Kayalıklar üstünde bir ayrık. Yağmuru alınca,kırk yıl sonra, az kalsın ölecektim diyerek şükretmiş yağmura.

Kendi sabrını beslemiş,suya kavuşuncaya kadar.

Biz İnsanız.

Tanrının lanetine uğramışız nankörlüğümüzden.

Şimdi; Barış, kardeşlik dostluk isteriz bir birimizden.

Ne ektinse yarına? Onu biçeceksin, o gelecek kucağına.

Sonra;
Bu asi çocuk benim mi diyeceksin? Kendine.

Bir birimizi aşağılaya, aşağılaya; öteleye öteleye, iteleye iteleye geldik bu güne.

Azeri lehçesiyle;

“GECELER HAYRA GALA.”