KAHRAMAN NESİLLER YETİŞTİRMEK

Kahramanlık; Bedava olmaz. Havanda su dövmekle, suyu döversin. Namlunun ucundan ölümü, yüreğinin attığı yerde şiddetin, acının, yokluğun, baskı ve zulmün ağırlığını hissediyorsan, damarlarında ki asil kanın hakkını veriyorsunuzdur.

6 Eylül 2009 Pazar günü Balıkesir ilimizin kurtuluş günü proğramını izlerken, kutlama alanını gezdim. Kutlama proğramının, sadeliği içtenliği, göz dolduruyordu. Sayın Belediye Başkanı İsmail Ok’un günün anlam ve önemini içten sunumu  alkışlarla karşılık buldu.

Asıl dikkat ettiğimi sorarsanız, beni çok sevindirdi. 14 yıldır ilimizin Kurtuluş günü kutlamalarına  görevli ve izleyici olarak katıldım. Bu yıl fark ettiğim  bir durum var ki; duygulanmamak elde değil.

Devlet protokoluna,  görevli kurum ve kuruluşların katılımcılarına sözüm yok. Her etkinlik anlamlıydı. Askerlerin “ Vatan bölünmez, şehitler ölmez.”sesleri, izleyicileri ayrı coşturdu. Resmi geçit törenini güzelliğini; En çok beğenenler çocuklar ve gençlerdi.

Kutlama alanının dört yanını dolaşarak şu sonuca vardım. Bu yılkı kutlamaların asıl kahramanları yeni nesiller. Tüm umutsuzluğum ve yılgınlığım üzerimden gitti. Çocuğunu kapan veli bayram yerine koştuğunu gördüm.

Tüm kahramanları yüreklendirenler cevafakar, vefakar, Türk ana ve babaları olduğunu unutmamalıyız.

Çocuk ve gençlerin uzun yaz tatillerinde ki boş zamanlarını bilgi ve beceriye dönüştüren  “yaz okulları( spor okulları)” gençliğin içindeki enerjisini ifade ve beceriye dönüştüren eğitim merkezlerinin yaygınlaşması çok anlamlı.

Bu bağlamda, çocuk ve gençlerine yeni fırsatlar yaramayan toplumlar  kısa sürede dağılıp yok olurlar. Toplumun mayası  ergin olgun bireylerden oluşur. İnsanın olgunlaşması ve erginleşmesi uzun zaman gerektirir.

İnsan; buğday eker ertesi yıl ürününü alır. Meyve diker; 3-5 yıl sonra meyvesini yer. İnsanımızı, gencimizi, çocuğumuzu eğitmeninin bedelini onlarca yıl sonra görürsünüz.

Ben, biz, o, biz siz onlar; nerede yanlışlık yaptık diyebilme zamanınız olmaz. Bu durumda toplumsal değerlerimiz( Ahlakımız, inançlarımız, gelenek ve göreneklerimiz) baştan sona,  anlam ve önemlerini yitirdiğini görürsünüz.

EYLÜL Eğitim ve öğretim  çalışmalarının telaşlarıyla  dolu dolu geçer. Her toplum kendi geleceğini kendi seçer ve biçimlendirir.

ASIL KURTULUŞ; “…savaş kahramanlarını değil, gündelik yaşamın kahramanlarını” yetiştiren ebeveynler yetiştirmek. Bu anlamada yetiştirdiğimiz nesillerin temel özllikleri:

‘Bir sorununu kendi başına çözebilmek’.

‘Gerektiği zaman bilgisayarın başından kalkabilmek’.

Bunlar ve benzeri ‘kendini yönetebilmek’ artık kahramanlık sayılmalı.

Kişisel başarısızlıklar artık bir toplumsal başarısızlığa dönüşüyor.

Bizim anne babalarımızda giderek artan bir ‘doğru anne babalık dikkati’ görüyorum.

Bu dikkati daha da arttırmak gerekiyor.

Eğitim bu alanda çok önemli.

Aile eğitimi standart bir uygulama olmalı.

Aile danışmanlığı hizmeti çok önemli.

Gençlik danışmanlığı ve koçluğu çok önemli.

Üzerinde uzlaşılmış doğrular ve gelişim ilkeleri çok önemli.

Bilinçli bir toplum olabilmek.

Bilinçli kuşaklar yetiştirebilmek.

Sorun budur.

(KAHRAMAN ÇOCUKLAR YETİŞTİRMEK- Dr. Elisa Medhus- Optimist yayınları”