ATAMIZ’I ANMAK

 

       Aramızdan ayrılışının 70. yılında Atamız’ı halen gözyaşlarıyla anıyorsak bir eksiğimiz var diyorum. Ulu önderimiz benim arkamdan ağlayınız diye bir emanet bıraktığını okumadım.

         “BENİ İZLEYİNİZ” iletisi açık ve net anlayanlara. Onu anlamayanlar, Cumhuriyetimizi numaralandırarak, rengini ve  Devrimleri’nin içini boşaltarak, amaçlarına ulaşmanın gayreti ve telaşı içinde olduklarını görüyor ve yaşıyoruz.

         Atatürk’e inat, eserlerine inat, kendi yaradılışlarına inat, şeyh ve Şıhlarına inat, inat bu içtikleri uya yedikleri ekmeğe, yürüdükleri yola,  okudukları okullara inat, aydınlığa inat, bilgiye inat, akıla inat, akıllılığa inat, başlarını kuma gömmeye inat, kör sağır ve dilsiz olmayı hedeflemiş olmalarına bende inat.

         Bu gün Atatürk’e ağlama, ardından gözyaşı dökme günü değil. O’nu yeniden anlama ve tamamlama günü. Sözü uzatmadan kedi duygusallığımı aşıp, duygularıma tercuman olan yılların içinde bir şiirle sözü sonlamalıyım.  Şairimizin duygularıyla başlı başınıza bırakayım.

MUSTAFA KEMALLER
TÜKENMEZ

Tükenir elbet
Gökte yıldızlar denizde kum tükenir
Bu vatan bu topraklar cömert
Kutsal bir ateşim ki ben sönmez
İnanın Mustafa Kemaller tükenmez

Ben de etten kemiktendim elbet
Ben de bir gün göçecektim elbet
İki Mustafa Kemal var iyi bilin
Ben işte o ikincisi sonsuzlukta
Ruh gibi bir şey görünmez
İnanın Mustafa Kemaller tükenmez

Hep kardeşliğe bolluğa giden yolda
Bilimin yapıcılığın aydınlığında
Güzel düşünceler soyut fikirlerde ben
Evrensel yepyeni buluşlarda
Geriliği kovmuşum ben dönmez
İnanın Mustafa Kemaller tükenmez

Başın mı dertte beni hatırla
Duy beni en sıkıldığın an
Baştan sona her şeyiyle bu vatan
Sakın ağlamasın kasımlarda
Fatihler, Kanuniler ölmez
İnanın Mustafa Kemaller tükenmez

Halim Yağcıoğlu

          Sonsuzlukta yıldızlara yükselen, evrenselleşen onurumuzu; nice 70 yılarda; önümüzde ışık, yüreğimizde sevgi, hücrelerimizde dolaşan kutsal sıvı olarak      görmenin kıvancıyla, önünde saygıyla eğiliyorum.